эсто́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эсто́нец эсто́нцы
Р. эсто́нца эсто́нцаў
Д. эсто́нцу эсто́нцам
В. эсто́нца эсто́нцаў
Т. эсто́нцам эсто́нцамі
М. эсто́нцу эсто́нцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

эсто́нец эсто́нец, -нца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эсто́нец,

гл. эстонцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эсто́нец м Éste m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Estończyk

м. эстонец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

эсто́нцы, ‑аў; адз. эстонец, ‑нца, м.; эстонка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. эстонкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Эстонскай ССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Estonian​1 [eˈstəʊniən] n.

1. эсто́нец; эсто́нка;

the Estonians эсто́нцы

2. эсто́нская мо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Éste

m -n, -n эсто́нец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Estonian

[eˈstoʊniən]

1.

adj.

эсто́нскі

2.

n.

1) эсто́нец -ца m., эсто́нка f.

2) эсто́нская мо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)