эрстэ́д
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
эрстэ́д |
эрстэ́ды |
| Р. |
эрстэ́да |
эрстэ́даў |
| Д. |
эрстэ́ду |
эрстэ́дам |
| В. |
эрстэ́д |
эрстэ́ды |
| Т. |
эрстэ́дам |
эрстэ́дамі |
| М. |
эрстэ́дзе |
эрстэ́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
эрстэ́д, ‑а, М ‑дзе, м.
Спец. Абсалютная адзінка напружанасці магнітнага поля.
[Ад уласн. імя.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эрсте́д физ. эрстэ́д, -да м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)