эрстэ́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эрстэ́д эрстэ́ды
Р. эрстэ́да эрстэ́даў
Д. эрстэ́ду эрстэ́дам
В. эрстэ́д эрстэ́ды
Т. эрстэ́дам эрстэ́дамі
М. эрстэ́дзе эрстэ́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эрстэ́д м., физ. эрсте́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эрстэ́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Спец. Абсалютная адзінка напружанасці магнітнага поля.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эрстэ́д

[дацк. H. Oersted = прозвішча дацк. фізіка (1777—1851)]

абсалютная адзінка напружанасці магнітнага поля ў СГС сістэме адзінак, роўная 79,58 ампер на метр.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Эрстэд Ханс

т. 18, кн. 1, с. 154

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Эрстэд Х. К. 1/279

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

эрсте́д физ. эрстэ́д, -да м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эрстэдме́тр

(ад эрстэд + -метр)

магнітаметр для вымярэння напружанасці магнітнага поля.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)