эпі́стала, -ы, мн. -ы, -тал, ж.

Жанр літаратуры 18 — пачатку 19 ст., пасланне ў форме ліста.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эпі́стала

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. эпі́стала эпі́сталы
Р. эпі́сталы эпі́стал
Д. эпі́стале эпі́сталам
В. эпі́сталу эпі́сталы
Т. эпі́сталай
эпі́сталаю		 эпі́сталамі
М. эпі́стале эпі́сталах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эпі́стала ж., в разн. знач. эпи́стола

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эпі́стала, ‑ы, ж.

1. Літаратурны жанр 18 — пачатку 19 стст. — пасланне ў форме пісьма.

2. Уст., цяпер жарт. Пісьмо. У эпістале за 1913 год Максім Багдановіч .. прыгадваў пушкінскія брамы. Клышка.

[Ад грэч. epistole — пісьмо.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпи́стола в разн. знач. эпі́стала, -лы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)