эпо́нж

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. эпо́нж
Р. эпо́нжу
Д. эпо́нжу
В. эпо́нж
Т. эпо́нжам
М. эпо́нжы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эпо́нж, -жу м., текст. эпо́нж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эпо́нж, ‑у, м.

Баваўняная або шаўковая тканіна з пражы фасоннага кручэння, якая мае губчатую паверхню, нібы пакрытую вузельчыкамі.

[Ад фр. éponge — губка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)