эпонж, ‑у, м.

Баваўняная або шаўковая тканіна з пражы фасоннага кручэння, якая мае губчатую паверхню, нібы пакрытую вузельчыкамі.

[Ад фр. éponge — губка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)