э́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. э́нны э́нная э́ннае э́нныя
Р. э́ннага э́ннай
э́ннае		 э́ннага э́нных
Д. э́ннаму э́ннай э́ннаму э́нным
В. э́нны (неадуш.)
э́ннага (адуш.)		 э́нную э́ннае э́нныя (неадуш.)
э́нных (адуш.)
Т. э́нным э́ннай
э́ннаю		 э́нным э́ннымі
М. э́нным э́ннай э́нным э́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

э́нны в разн. знач. э́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

э́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які абазначаецца ў формулах умоўным сімвалам — лацінскай літарай N, n у значэнні: любы, які хочаш, усякі (пра велічыні). Энны член. Энны лік.

2. перан. (звычайна са словамі: «колькасць», «лічба»). Нявызначанай велічыні, колькасці, вялікі, неабмежаваны. І ўсё ж сваёй шчодрай рукой Выдала [восень-бухгалтарка], згодна з патрэбамі, Энную суму для ўцехі людской... Кляўко. Ведаю: прысніцца на зорцы ў бядзе радзімы белы абрус, бярозка з-пад Мінска на эннай вярсце, белая Белая Русь. Стрыгалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

э́нный мат., перен., разг. э́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)