эмігра́нцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
эмігра́нцкі |
эмігра́нцкая |
эмігра́нцкае |
эмігра́нцкія |
| Р. |
эмігра́нцкага |
эмігра́нцкай
эмігра́нцкае |
эмігра́нцкага |
эмігра́нцкіх |
| Д. |
эмігра́нцкаму |
эмігра́нцкай |
эмігра́нцкаму |
эмігра́нцкім |
| В. |
эмігра́нцкі (неадуш.)
эмігра́нцкага (адуш.) |
эмігра́нцкую |
эмігра́нцкае |
эмігра́нцкія (неадуш.)
эмігра́нцкіх (адуш.) |
| Т. |
эмігра́нцкім |
эмігра́нцкай
эмігра́нцкаю |
эмігра́нцкім |
эмігра́нцкімі |
| М. |
эмігра́нцкім |
эмігра́нцкай |
эмігра́нцкім |
эмігра́нцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
эмігра́нцкі эмигра́нтский
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
эмігра́нцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да эмігранта, прызначаны для яго. Эмігранцкі пашпарт. Эмігранцкае становішча. // Які складаецца з эмігрантаў. Эмігранцкі гурток.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эмігра́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.
Той, хто эмігрыраваў, знаходзіцца ў эміграцыі.
|| ж. эмігра́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. эмігра́нцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
эмигра́нтский эмігра́нцкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)