Verbum

анлайнавы слоўнік

эмігра́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эмігра́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто эмігрыраваў, знаходзіцца ў эміграцыі.

|| ж. эмігра́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. эмігра́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эмігра́нт м. эмигра́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эмігра́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Чалавек, які перасяліўся з сваёй айчыны ў іншую краіну па палітычных ці іншых прычынах.

[Ад лац. emigrans, emigrāntis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гастарба́йтар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Рабочы-эмігрант.

Падацца ў гастарбайтары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эмигра́нт эмігра́нт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эмігра́нтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да эмігрант.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

политэмигра́нт (полити́ческий эмигра́нт) палітэмігра́нт, -та м. (паліты́чны эмігра́нт);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бязро́дны, -ая, -ае.

1. Які не мае або не ведае родных.

Бязродная сірата.

2. перан. Які страціў або парваў сувязь са сваім народам, сваёй краінай.

Б. эмігрант.

|| наз. бязро́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палітэмігра́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Палітычны эмігрант. У 1870 годзе Вазаў прыязджае ў горад Враіла, дзе ён трапляе ў асяроддзе палітэмігрантаў. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)