эмігра́нт м. Áuswanderer m -s, -, Emigránt m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Áuswanderer

m -s, - перасяле́нец; эмігра́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Emigránt

m -en, -en эмігра́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

emigrant

[ˈemɪgrənt]

1.

n.

эмігра́нт -а m., эмігра́нтка f.

2.

adj.

які́ эмігру́е; эмігра́нцкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

expatriate

1. [eksˈpeɪtrieɪt]

v.t.

1) ссыла́ць на выгна́ньне, пазбаўля́ць грамадзя́нства

2) (oneself) адмаўля́цца ад грамадзя́нства свайго́ кра́ю

2. [eksˈpeɪtriət]

adj.

выгна́нскі, эмігра́нцкі

3.

n.

выгна́ньнік, эмігра́нт -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)