эліта́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны, належыць да эліты (у 2 знач.). Элітарная адукацыя.

2. Звязаны з буржуазнымі тэорыямі аб натуральным дзяленні грамадства на выбраную меншасць, прызваную займаць у ім пануючае становішча, і масу народа. Элітарныя ідэі.

•••

Элітарная культура — культура для выбраных, якая супрацьпастаўляецца буржуазнымі ідэолагамі т. зв. масавай культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эліта́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эліта́рны эліта́рная эліта́рнае эліта́рныя
Р. эліта́рнага эліта́рнай
эліта́рнае		 эліта́рнага эліта́рных
Д. эліта́рнаму эліта́рнай эліта́рнаму эліта́рным
В. эліта́рны (неадуш.)
эліта́рнага (адуш.)		 эліта́рную эліта́рнае эліта́рныя (неадуш.)
эліта́рных (адуш.)
Т. эліта́рным эліта́рнай
эліта́рнаю		 эліта́рным эліта́рнымі
М. эліта́рным эліта́рнай эліта́рным эліта́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

інтэлектуа́льна-эліта́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. інтэлектуа́льна-эліта́рны інтэлектуа́льна-эліта́рная інтэлектуа́льна-эліта́рнае інтэлектуа́льна-эліта́рныя
Р. інтэлектуа́льна-эліта́рнага інтэлектуа́льна-эліта́рнай
інтэлектуа́льна-эліта́рнае		 інтэлектуа́льна-эліта́рнага інтэлектуа́льна-эліта́рных
Д. інтэлектуа́льна-эліта́рнаму інтэлектуа́льна-эліта́рнай інтэлектуа́льна-эліта́рнаму інтэлектуа́льна-эліта́рным
В. інтэлектуа́льна-эліта́рны (неадуш.)
інтэлектуа́льна-эліта́рнага (адуш.)		 інтэлектуа́льна-эліта́рную інтэлектуа́льна-эліта́рнае інтэлектуа́льна-эліта́рныя (неадуш.)
інтэлектуа́льна-эліта́рных (адуш.)
Т. інтэлектуа́льна-эліта́рным інтэлектуа́льна-эліта́рнай
інтэлектуа́льна-эліта́рнаю		 інтэлектуа́льна-эліта́рным інтэлектуа́льна-эліта́рнымі
М. інтэлектуа́льна-эліта́рным інтэлектуа́льна-эліта́рнай інтэлектуа́льна-эліта́рным інтэлектуа́льна-эліта́рных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

элі́та, -ы, ДМ -лі́це, ж., зб.

1. Лепшыя расліны, насенне або жывёлы, якія па сваіх якасцях найбольш прыдатныя для далейшага развядзення (спец.).

2. Прывілеяваныя вярхі грамадства або якой-н. яго часткі; вышэйшы клас.

Уваходзіць у эліту беларускага бізнесу.

3. Лепшыя прадстаўнікі грамадства.

Навуковая э.

|| прым. элі́тны, -ая, -ае (да 1 знач.) і эліта́рны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Элітнае насенне.

Элітны рэстаран.

Элітарная культура.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)