шэф, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Кіраўнік, начальнік.

Ш. паліцыі.

2. Пра начальніка ў адносінах да падначаленых (разм.).

3. Арганізацыя, якая ўзяла шэфства над кім-, чым-н.

Завод — ш. школы.

|| прым. шэ́фскі, -ая, -ае (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шэ́ф

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шэ́ф шэ́фы
Р. шэ́фа шэ́фаў
Д. шэ́фу шэ́фам
В. шэ́фа шэ́фаў
Т. шэ́фам шэ́фамі
М. шэ́фе шэ́фах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шэф м., в разн. знач. шеф;

ш. устано́вы — шеф учрежде́ния;

шэф-піло́т — шеф-пило́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шэф, ‑а, м.

1. Разм. Кіраўнік якой‑н. установы, прадпрыемства і пад. у адносінах да сваіх падначаленых. І я адчуў, што падначаленыя Івану Ігнатавічу рахункаводы — рослая дзяўчына і хлопец з хітрымі вочкамі — не вельмі слухаюць свайго маўклівага шэфа. Хомчанка. Расказваў аб гэтым Максіму старшы сяржант астрожнай службы і шэф усіх надзорцаў у Лукішках Бародка. Машара. // Уст. У Расіі 18–19 стст. — высокая асоба, якая з’яўлялася ганаровым камандзірам вайсковай часці або афіцыйным апекуном вучэбнай установы.

2. (звычайна ў прыдатку). Старшы ў групе асоб аднароднай прафесіі, якія працуюць на адным прадпрыемстве, у адным цэху і пад. Шэф-повар. Шэф-пілот.

3. Асоба, установа ці прадпрыемства і пад., якія шэфствуюць над кім‑, чым‑н. Праз месяц з дапамогай шэфаў Васіль набыў для калгаса трохтонку. Шамякін. Шэфы з горада прывезлі падарункі — для ячэйкі шмат прывезлі кніг. Дудар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шэф-по́вар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Старшы повар.

|| прым. шэф-по́варскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шэф-по́варскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шэф-по́варскі шэф-по́варская шэф-по́варскае шэф-по́варскія
Р. шэф-по́варскага шэф-по́варскай
шэф-по́варскае		 шэф-по́варскага шэф-по́варскіх
Д. шэф-по́варскаму шэф-по́варскай шэф-по́варскаму шэф-по́варскім
В. шэф-по́варскі
шэф-по́варскага		 шэф-по́варскую шэф-по́варскае шэф-по́варскія
шэф-по́варскіх
Т. шэф-по́варскім шэф-по́варскай
шэф-по́варскаю		 шэф-по́варскім шэф-по́варскімі
М. шэф-по́варскім шэф-по́варскай шэф-по́варскім шэф-по́варскіх

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шэф-ку́хар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шэф-ку́хар шэф-ку́хары
Р. шэф-ку́хара шэф-ку́хараў
Д. шэф-ку́хару шэф-ку́харам
В. шэф-ку́хара шэф-ку́хараў
Т. шэф-ку́харам шэф-ку́харамі
М. шэф-ку́хару шэф-ку́харах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шэф-піло́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шэф-піло́т шэф-піло́ты
Р. шэф-піло́та шэф-піло́таў
Д. шэф-піло́ту шэф-піло́там
В. шэф-піло́та шэф-піло́таў
Т. шэф-піло́там шэф-піло́тамі
М. шэф-піло́це шэф-піло́тах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шэф-рэда́ктар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шэф-рэда́ктар шэф-рэда́ктары
Р. шэф-рэда́ктара шэф-рэда́ктараў
Д. шэф-рэда́ктару шэф-рэда́ктарам
В. шэф-рэда́ктара шэф-рэда́ктараў
Т. шэф-рэда́ктарам шэф-рэда́ктарамі
М. шэф-рэда́ктару шэф-рэда́ктарах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шэф-по́вар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шэф-по́вар шэф-по́вары
Р. шэф-по́вара шэф-по́вараў
Д. шэф-по́вару шэф-по́варам
В. шэф-по́вара шэф-по́вараў
Т. шэф-по́варам шэф-по́варамі
М. шэф-по́вару шэф-по́варах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)