шэф, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Кіраўнік, начальнік.

Ш. паліцыі.

2. Пра начальніка ў адносінах да падначаленых (разм.).

3. Арганізацыя, якая ўзяла шэфства над кім-, чым-н.

Завод — ш. школы.

|| прым. шэ́фскі, -ая, -ае (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шэ́ф

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шэ́ф шэ́фы
Р. шэ́фа шэ́фаў
Д. шэ́фу шэ́фам
В. шэ́фа шэ́фаў
Т. шэ́фам шэ́фамі
М. шэ́фе шэ́фах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шэф м., в разн. знач. шеф;

ш. устано́вы — шеф учрежде́ния;

шэф-піло́т — шеф-пило́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шэф, ‑а, м.

1. Разм. Кіраўнік якой‑н. установы, прадпрыемства і пад. у адносінах да сваіх падначаленых. І я адчуў, што падначаленыя Івану Ігнатавічу рахункаводы — рослая дзяўчына і хлопец з хітрымі вочкамі — не вельмі слухаюць свайго маўклівага шэфа. Хомчанка. Расказваў аб гэтым Максіму старшы сяржант астрожнай службы і шэф усіх надзорцаў у Лукішках Бародка. Машара. // Уст. У Расіі 18–19 стст. — высокая асоба, якая з’яўлялася ганаровым камандзірам вайсковай часці або афіцыйным апекуном вучэбнай установы.

2. (звычайна ў прыдатку). Старшы ў групе асоб аднароднай прафесіі, якія працуюць на адным прадпрыемстве, у адным цэху і пад. Шэф-повар. Шэф-пілот.

3. Асоба, установа ці прадпрыемства і пад., якія шэфствуюць над кім‑, чым‑н. Праз месяц з дапамогай шэфаў Васіль набыў для калгаса трохтонку. Шамякін. Шэфы з горада прывезлі падарункі — для ячэйкі шмат прывезлі кніг. Дудар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шэф м.

1. (кіраўнік) Chef [ʃɛf] m -s, -s, Vórgesetzte (sub) m -n, -n;

2. (апякун – пра асобу, установу і пад.) Páte m -n, -n, betreúende Organisatión, Pátenorganisation f -, -en, Schírmherr m -(e)n, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шэф

(фр. chef)

1) кіраўнік, начальнік у адносінах да падначаленых;

2) прадпрыемства, установа або арганізацыя, якая пастаянна дапамагае іншым калектывам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шэф-по́вар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Старшы повар.

|| прым. шэф-по́варскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шэф

(фр. chef)

1) кіраўнік, начальнік у адносінах да падначаленых;

2) асоба, прадпрыемства або арганізацыя, якая пастаянна дапамагае каму-н.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

шэф-по́варскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шэф-по́варскі шэф-по́варская шэф-по́варскае шэф-по́варскія
Р. шэф-по́варскага шэф-по́варскай
шэф-по́варскае		 шэф-по́варскага шэф-по́варскіх
Д. шэф-по́варскаму шэф-по́варскай шэф-по́варскаму шэф-по́варскім
В. шэф-по́варскі
шэф-по́варскага		 шэф-по́варскую шэф-по́варскае шэф-по́варскія
шэф-по́варскіх
Т. шэф-по́варскім шэф-по́варскай
шэф-по́варскаю		 шэф-по́варскім шэф-по́варскімі
М. шэф-по́варскім шэф-по́варскай шэф-по́варскім шэф-по́варскіх

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)