шэ́льфавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шэ́льфавы шэ́льфавая шэ́льфавае шэ́льфавыя
Р. шэ́льфавага шэ́льфавай
шэ́льфавае		 шэ́льфавага шэ́льфавых
Д. шэ́льфаваму шэ́льфавай шэ́льфаваму шэ́льфавым
В. шэ́льфавы (неадуш.)
шэ́льфавага (адуш.)		 шэ́льфавую шэ́льфавае шэ́льфавыя (неадуш.)
шэ́льфавых (адуш.)
Т. шэ́льфавым шэ́льфавай
шэ́льфаваю		 шэ́льфавым шэ́льфавымі
М. шэ́льфавым шэ́льфавай шэ́льфавым шэ́льфавых

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шэльф, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыбярэжная мелкаводная частка акіяна вакол мацерыка (з глыбінямі да 200 м).

Кантынентальны ш.

|| прым. шэ́льфавы, -ая, -ае.

Шэльфавая зона.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шельфовый шэ́льфавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)