шыша́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шыша́к шышакі́
Р. шышака́ шышако́ў
Д. шышаку́ шышака́м
В. шыша́к шышакі́
Т. шышако́м шышака́мі
М. шышаку́ шышака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шыша́к², -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Старажытны металічны шлем, які заканчваўся вастрыём з шышкай (у 2 знач.) наверсе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шыша́к¹, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Тое, што і гронка.

Ш. вінаграду.

2. Патаўшчэнне ў выглядзе шышкі на сцёблах некаторых раслін (разм.).

Шышакі чароту.

3. Вялікая колькасць насякомых, якія сабраліся ў адзін ком.

Ш. пчол.

|| прым. шыша́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шыша́к I, -ка́ м.

1. кисть ж.;

ш. вінагра́ду — кисть виногра́да;

2. ком;

ш. пчол — ком пчёл

шыша́к II, -ка́ м. (старинный головной убор) шиша́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шыша́к ​1, ‑а, м.

1. Тое, што і гронка. Шышак вінаграду.

2. Разм. Патаўшчэнне ў выглядзе шышкі на сцёблах некаторых раслін. У балотцы зімой мы корпаліся паміж высокіх купін, ламалі тугія шышакі, што раслі сярод густога чароту. Даніленка.

3. Вялікая колькасць насякомых, якія сабраліся ў адзін ком. Шышак пчол.

шыша́к ​2, ‑а, м.

Старажытны воінскі шлем, які заканчваўся вастрыём з шышкай наверсе. // Верхняя частка гэтага шлема, якая мае выгляд шышкі. На самым шышаку шлема — дзірачка, яе зрабіла белагвардзейская куля. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Шы́шкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Шы́шкі
Р. Шы́шак
Шы́шкаў
Д. Шы́шкам
В. Шы́шкі
Т. Шы́шкамі
М. Шы́шках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыскака́ць, -скачу́, -ска́чаш, -ска́ча; -скачы́; зак.

Наблізіцца скачкамі або прыехаць наўскач.

Да шышак прыскакала вавёрка. П. вярхом.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шы́шка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шы́шка шы́шкі
Р. шы́шкі шы́шак
Д. шы́шцы шы́шкам
В. шы́шку шы́шкі
Т. шы́шкай
шы́шкаю		 шы́шкамі
М. шы́шцы шы́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

насе́вак, -се́ўку, м. (разм.).

1. Насенне, прызначанае для пасеву.

Грузавік вазіў н.

2. Наогул усё тое, што сеецца, ляціць, падае зверху.

Н. з шышак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шиша́к ист. шыша́к, -ка́ м.; шлем, род. шле́ма м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)