шы́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шы́ты шы́тая шы́тае шы́тыя
Р. шы́тага шы́тай
шы́тае		 шы́тага шы́тых
Д. шы́таму шы́тай шы́таму шы́тым
В. шы́ты (неадуш.)
шы́тага (адуш.)		 шы́тую шы́тае шы́тыя (неадуш.)
шы́тых (адуш.)
Т. шы́тым шы́тай
шы́таю		 шы́тым шы́тымі
М. шы́тым шы́тай шы́тым шы́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шы́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шы́ты шы́тая шы́тае шы́тыя
Р. шы́тага шы́тай
шы́тае		 шы́тага шы́тых
Д. шы́таму шы́тай шы́таму шы́тым
В. шы́ты (неадуш.)
шы́тага (адуш.)		 шы́тую шы́тае шы́тыя (неадуш.)
шы́тых (адуш.)
Т. шы́тым шы́тай
шы́таю		 шы́тым шы́тымі
М. шы́тым шы́тай шы́тым шы́тых

Кароткая форма: шы́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шы́ты

1. прич. ши́тый; стёганный; та́чанный; см. шыць 1;

2. прич., прил. ши́тый; вы́шитый;

◊ шы́та бе́лымі ні́ткамі — ши́то бе́лыми ни́тками;

шы́та-кры́та — ши́то-кры́то;

не лы́кам ш. — не лы́ком шит

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шы́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад шыць.

2. у знач. прым. Зроблены, выраблены шыццём; сшыты. Ты вострым плугам Рэзаў дзірваны. Насіў з дзяругі Шытыя штаны. Куляшоў. З гэтай простай прапановай нельга было не згадзіцца, асабліва калі прыняць пад увагу лёгкасць шытых чоўнаў. Маўр.

•••

Не лыкам шыты — пра чалавека, не пазбаўленага здольнасцей, ведаў, умення трымаць сябе і пад.

Шыта белымі ніткамі — няўмела, няўдала, дрэнна скрыта, схавана што‑н.

Шыта-крыта — скрытна, патаемна ад іншых, у поўнай тайне (застаецца, робіцца і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стёганный (шитый) шы́ты, падшыва́ны, прашыва́ны; фастрыгава́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́чанный прич., та́чаный прил., сапожн., портн. шы́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лы́ка, ‑а, н.

Луб з карой маладых лісцевых дрэў (пераважна ліпы); палоска такога лубу з карой. Драць лыка. □ Бацька з адменнага лыка Лапці малым нам пляце; Цень з барадою вялікай Лёг ад яго на куце. Смагаровіч.

•••

Лыка не вяжа гл. вязаць.

Не лыкам шыты гл. шыты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Плахо́тка ’андарак не шыты, а з цэлага кавалка падвязаны’ (гом., Шн.). З пярхота < плахта i̯ (гл.) і суф. ‑ька.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

расшы́ць, -шы́ю, -шы́еш, -шы́е: -шы́ты; зак., што.

1. Распароць сшытае.

Р. кнігу.

2. Упрыгожыць узорным шыццём. вышыўкай.

Р. сурвэтку гладдзю.

|| незак. расшыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. расшыва́нне, -я, н. і расшы́ўка, -і, ДМ -шы́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нашы́ць, -шы́ю, -шы́еш, -шы́е; -шы́ты; зак.

1. што. Прышыць на што-н.

Н. кішэню.

2. чаго. Пашыць у якой-н. колькасці.

Н. сукенак.

|| незак. нашыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. нашы́ўка, -і, ДМ -шы́ўцы, мн. -і, -шы́вак, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)