шыпу́чы, -ая, -ае.

1. Які ўтварае шыпенне.

Шыпучая змяя.

2. Які пеніцца і злёгку шыпіць ад выдзялення вуглякіслага газу (пра напіткі).

Шыпучыя віны (штучна газіраваныя).

|| наз. шыпу́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шыпу́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шыпу́чы шыпу́чая шыпу́чае шыпу́чыя
Р. шыпу́чага шыпу́чай
шыпу́чае		 шыпу́чага шыпу́чых
Д. шыпу́чаму шыпу́чай шыпу́чаму шыпу́чым
В. шыпу́чы (неадуш.)
шыпу́чага (адуш.)		 шыпу́чую шыпу́чае шыпу́чыя (неадуш.)
шыпу́чых (адуш.)
Т. шыпу́чым шыпу́чай
шыпу́чаю		 шыпу́чым шыпу́чымі
М. шыпу́чым шыпу́чай шыпу́чым шыпу́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шыпу́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шыпу́чы шыпу́чая шыпу́чае шыпу́чыя
Р. шыпу́чага шыпу́чай
шыпу́чае		 шыпу́чага шыпу́чых
Д. шыпу́чаму шыпу́чай шыпу́чаму шыпу́чым
В. шыпу́чы (неадуш.)
шыпу́чага (адуш.)		 шыпу́чую шыпу́чае шыпу́чыя (неадуш.)
шыпу́чых (адуш.)
Т. шыпу́чым шыпу́чай
шыпу́чаю		 шыпу́чым шыпу́чымі
М. шыпу́чым шыпу́чай шыпу́чым шыпу́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шыпу́чы шипу́чий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шыпу́чы, ‑ая, ‑ае.

Які ўтварае шыпенне. Шыпучая змяя. □ А ў полі пастухі палілі бульбоўнік і пырнік і, калі асядала магутнае, шыпучае полымя, пяклі ў прыску салодкую духавітую бульбу. Брыль. Як гаварыў [мужчына], дык праз зубы ішоў у яго шыпучы свіст. Чорны. // Які шыпіць ад выдзялення вуглякіслага газу (пра напіткі). Я выпіў шыпучай вады, уголас падбадзёрыў сябе: — Нічога, перажывём... Пінчук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шипу́чий шыпу́чы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шыпу́чка, -і, ДМ -чцы, ж. (разм.).

Шыпучы напітак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шыпу́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Разм. Шыпучы напітак. Піць шыпучку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іскры́сты, -ая, -ае.

1. Які ззяе, зіхаціць іскрамі, бліскучы.

І. снег.

2. Які вылучае іскры.

Іскрыстае полымя.

3. перан. Яркі, выразны; агністы.

І. смех.

Іскрыстая радасць.

4. Шыпучы, пеністы.

Іскрыстае віно.

|| наз. іскры́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пры́сак, ‑ску, м.

Гарачы, распалены попел. Восеньская радасць маленства — дым сцелецца над шэрым полем, а ў прыску, зразумела, пячэцца бульба. Брыль. [Чайнікі] хутка весела заляпалі крышкамі, гасячы пад сабою шыпучы прысак і жар. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)