шы́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шы́нны шы́нная шы́ннае шы́нныя
Р. шы́ннага шы́ннай
шы́ннае		 шы́ннага шы́нных
Д. шы́ннаму шы́ннай шы́ннаму шы́нным
В. шы́нны (неадуш.)
шы́ннага (адуш.)		 шы́нную шы́ннае шы́нныя (неадуш.)
шы́нных (адуш.)
Т. шы́нным шы́ннай
шы́ннаю		 шы́нным шы́ннымі
М. шы́нным шы́ннай шы́нным шы́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шы́нны в разн. знач. ши́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шы́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да шыны (у 1, 2 знач.); прызначаны для вырабу шын. Завод будуюць людзі шынны. Смагаровіч.

2. Спец. Які мае адносіны да шыны (у 3 знач.), робіцца, накладваецца з дапамогай шын. Шынная павязка.

3. Спец. Які складаецца з шын (у 4 знач.). Шынная магістраль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шы́на, -ы, мн. -ы, шын, ж.

1. Гумавы або металічны абруч на вобадзе кола.

2. Цвёрдая накладная павязка на месцы пералому ці іншага пашкоджання для забеспячэння нерухомасці пашкоджаных частак цела.

Узяць у шыны нагу.

|| прым. шы́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ши́нный шы́нны;

ши́нный заво́д шы́нны заво́д.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

покры́шечный пакры́шачны, шы́нны; по́крывачны; см. покры́шка​ 2;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)