шынка́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (уст.).

Уладальнік шынка.

|| ж. шынка́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. шынка́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шынка́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шынка́р шынкары́
Р. шынкара́ шынкаро́ў
Д. шынкару́ шынкара́м
В. шынкара́ шынкаро́ў
Т. шынкаро́м шынкара́мі
М. шынкару́ шынкара́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шынка́р, -ра́ м., уст. шинка́рь, тракти́рщик, каба́тчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шынка́р, ‑а, м.

Уст.

1. Уладальнік шынка або прадавец спіртных напіткаў у ім. Не было патрэбы адбудоўваць карчму і не было каму заступіць месца старога шынкара: сыноў Абрам не меў, а дочкі павыходзілі замуж. Колас.

2. Асоба, якая займаецца шынкарствам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шынкар, карчмар (уст.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

шинка́рь уст. шынка́р, -ра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шынка́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Уст. Жан. да шынкар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шынка́рыць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. шынка́ру шынка́рым
2-я ас. шынка́рыш шынка́рыце
3-я ас. шынка́рыць шынка́раць
Прошлы час
м. шынка́рыў шынка́рылі
ж. шынка́рыла
н. шынка́рыла
Загадны лад
2-я ас. шынка́р шынка́рце
Дзеепрыслоўе
цяп. час шынка́рачы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

каба́тчик уст. шынка́р, -ра́ м.; (трактирщик) карчма́р, -ра́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тракти́рщик уст. карчма́р, -ра́ м.; (кабатчик) шынка́р, -ра́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)