шынка́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| шынка́р | шынкары́ | |
| шынкара́ | шынкаро́ў | |
| шынкару́ | шынкара́м | |
| шынкара́ | шынкаро́ў | |
| шынкаро́м | шынкара́мі | |
| шынкару́ | шынкара́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)