Шчыто́ўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Шчыто́ўка
Р. Шчыто́ўкі
Д. Шчыто́ўцы
В. Шчыто́ўку
Т. Шчыто́ўкай
Шчыто́ўкаю
М. Шчыто́ўцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шчыто́ўка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шчыто́ўка шчыто́ўкі
Р. шчыто́ўкі шчыто́вак
Д. шчыто́ўцы шчыто́ўкам
В. шчыто́ўку шчыто́вак
Т. шчыто́ўкай
шчыто́ўкаю		 шчыто́ўкамі
М. шчыто́ўцы шчыто́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шчыто́ўка ж., зоол. щито́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шчыто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.

Шкоднік раслін — дробнае сысучае насякомае, пакрытае шчытом (у 6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

щито́вка зоол. шчыто́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)