Шчыто́ўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Шчыто́ўка
Р. Шчыто́ўкі
Д. Шчыто́ўцы
В. Шчыто́ўку
Т. Шчыто́ўкай
Шчыто́ўкаю
М. Шчыто́ўцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

шчыто́ўка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шчыто́ўка шчыто́ўкі
Р. шчыто́ўкі шчыто́вак
Д. шчыто́ўцы шчыто́ўкам
В. шчыто́ўку шчыто́вак
Т. шчыто́ўкай
шчыто́ўкаю		 шчыто́ўкамі
М. шчыто́ўцы шчыто́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

шчыто́ўка ж., зоол. щито́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шчыто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.

Шкоднік раслін — дробнае сысучае насякомае, пакрытае шчытом (у 6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

щито́вка зоол. шчыто́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)