назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| шчыпа́ння | |
| шчыпа́нню | |
| шчыпа́ннем | |
| шчыпа́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| шчыпа́ння | |
| шчыпа́нню | |
| шчыпа́ннем | |
| шчыпа́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шчыпа́цца, -ыплю́ся, -ы́плешся, -ы́плецца;
1. Шчыпаць (у 1
2. Тое, што і шчыпаць (у 2
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шчыпа́ць, -ыплю́, -ы́плеш, -ы́пле; -ы́паны;
1. каго-што. Зашчамляць да болю скуру пальцамі.
2. што. Выклікаць адчуванне болю, свербу, пякоты
3.
4. што. Зашчамляючы чым
||
||
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
щипа́ние
1.
2. (выдёргивание)
3. скуба́нне, -ння
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
щи́пка
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)