шчыке́тнік, -а і -у, м. (разм.).

Тое, што і штыкетнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шчыке́тнік

‘планкі’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. шчыке́тнік
Р. шчыке́тніку
Д. шчыке́тніку
В. шчыке́тнік
Т. шчыке́тнікам
М. шчыке́тніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шчыке́тнік

‘плот’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шчыке́тнік шчыке́тнікі
Р. шчыке́тніка шчыке́тнікаў
Д. шчыке́тніку шчыке́тнікам
В. шчыке́тнік шчыке́тнікі
Т. шчыке́тнікам шчыке́тнікамі
М. шчыке́тніку шчыке́тніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шчыке́тнік м., см. штыке́тнік

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шчыке́тнік, ‑а і ‑у, м.

Разм. Тое, што і штыкетнік. За рэдзенькім, густа пабеленым вапнай шчыкетнікам — звонкія галасы малечы і падлеткаў. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)