шчыке́тнік, ‑а і ‑у, м.
Разм. Тое, што і штыкетнік. За рэдзенькім, густа пабеленым вапнай шчыкетнікам — звонкія галасы малечы і падлеткаў. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)