шчыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; незак., каго-што (разм.).

Тое, што і шчыпаць.

|| аднакр. ушчыкну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. шчыка́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шчыка́ць несов., разг. щипа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шчы́каць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. шчы́каю шчы́каем
2-я ас. шчы́каеш шчы́каеце
3-я ас. шчы́кае шчы́каюць
Прошлы час
м. шчы́каў шчы́калі
ж. шчы́кала
н. шчы́кала
Загадны лад
2-я ас. шчы́кай шчы́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час шчы́каючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шчыка́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. шчыка́ю шчыка́ем
2-я ас. шчыка́еш шчыка́еце
3-я ас. шчыка́е шчыка́юць
Прошлы час
м. шчыка́ў шчыка́лі
ж. шчыка́ла
н. шчыка́ла
Загадны лад
2-я ас. шчыка́й шчыка́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час шчыка́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шчыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Разм. Тое, што і шчыпаць (у 1–3 знач.). Зосітэ ўвесь час не давала спакою свайму каханаму: .. нават гулліва шчыкала яго за бакі. Броўка. Холад браў за ногі, шчыкаў за вушы. Сабаленка. Аброслы дзядзька ў капелюшы няўдала шчыкаў канцы папярос двума тоўстымі пальцамі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ушчыкну́ць гл. шчыкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шчыка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. шчыкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адшчы́кнуць ’адарваць плод’ (Шат., Касп., Нас.). Гл. шчыкаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шчыпаць; шчыкаць (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Ско́чыць — аднакратны дзеяслоў да скакаць (гл.). Варбат (Этимология–2003–2005, 24–25) прасл. *skočiti выводзіць ад **ščekti (> *ščekati, гл. шчыкаць) з ітэратыўнай ‑i‑ асновай пры каранёвым вакалізме ў ступені *o, пацверджаннем чаго з’яўляецца шчыката́ць ‘бегчы, дробна перабіраючы нагамі’, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)