Verbum

захла́міцца, ‑міцца; зак.

Стаць захламленым. [Міхаіл Пятровіч] выявіў, што лес моцна захламіўся. Шчарбатаў.

зма́нлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць зманлівага. [Ноч] абдымала чалавека сіняй цьмянасцю, зманлівасцю, цішынёй. Шчарбатаў.

жа́дны, ‑ая, ‑ае.

Абл. Ніякі, ніводны. Без жаднай перашкоды .. [партызаны] выйшлі на дуброўскае поле. Шчарбатаў.

уго́длівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць угодлівага; ліслівасць. Руды твар Сяміздрава выказваў угодлівасць і ціхмянасць. Шчарбатаў.

кары́тца, ‑а, н.

Памянш. да карыта; невялікае карыта. [Піліп] са смакам піў з карытца бярозавік. Шчарбатаў.

за́дам, прысл.

Задняй часткай, спінай. — Дзякую, паночку, — сказаў Палын і задам падаўся да выхаду. Шчарбатаў.

маладу́шша, ‑а, н.

Адсутнасць мужнасці, цвёрдасці духа; маладушнасць. [Каменданта] не маглі абвінаваціць у баязлівасці ці маладушшы. Шчарбатаў.

ружо́васць, ‑і, ж.

Ружовы колер. Шуст спяшаўся, бо на ўсходзе ўжо разлівала ружовасць ранішняя зара. Шчарбатаў.

мсці́вец, мсціўца, м.

Той, хто помсціць. З дзотаў, траншэй і акопаў народныя мсціўцы стойка абаранялі вёску. Шчарбатаў.

закліка́льны, ‑ая, ‑ае.

Які заклікае, заве. Грозная хваля песні нарастае, грыміць па лесе, як заклікальны звон. Шчарбатаў.