кары́тца, ‑а, н.
Памянш. да карыта; невялікае карыта. [Піліп] са смакам піў з карытца бярозавік. Шчарбатаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)