шу́ст
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| шу́ст | шу́сты | |
| шу́ста | ||
| шу́сту | шу́стам | |
| шу́ст | шу́сты | |
| шу́стам | шу́стамі | |
| шу́сце | шу́стах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шу́стаць
‘лятаць з шумам; кідаць што-небудзь з шумам’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| шу́стаю | шу́стаем | |
| шу́стаеш | шу́стаеце | |
| шу́стае | шу́стаюць | |
| Прошлы час | ||
| шу́сталі | ||
| шу́стала | ||
| шу́стала | ||
| Загадны лад | ||
| шу́стай | шу́стайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| шу́стаючы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)