Шустаў А. 12/194

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

шу́ст

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шу́ст шу́сты
Р. шу́ста шу́стаў
Д. шу́сту шу́стам
В. шу́ст шу́сты
Т. шу́стам шу́стамі
М. шу́сце шу́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шу́стаць

‘лятаць з шумам; кідаць што-небудзь з шумам’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. шу́стаю шу́стаем
2-я ас. шу́стаеш шу́стаеце
3-я ас. шу́стае шу́стаюць
Прошлы час
м. шу́стаў шу́сталі
ж. шу́стала
н. шу́стала
Загадны лад
2-я ас. шу́стай шу́стайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час шу́стаючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)