шу́мна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
шу́мна шумне́й -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шу́мна нареч.

1. шу́мно;

ш. выка́зваць сваю́ ра́дасць — шу́мно проявля́ть свою́ ра́дость;

2. в знач. безл. сказ. шу́мно;

у ха́це ш. — в до́ме шу́мно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шу́мна,

1. Прысл. да шумны.

2. безас. у знач. вык. Пра наяўнасць шуму, ажыўлення, мітусні дзе‑н. Было шумна і людна каля будынка рабфака ў дзень экзаменаў. Колас. За сталом было шумна: госці ажыўлена перагаворваліся, жартавалі, смяяліся. Каршукоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разваява́цца, -ваюю́ся, -ваю́ешся, -ваю́ецца; -ваю́йся; зак. (разм., жарт.).

Увайшоўшы ў азарт, пачаць шумна паводзіць сябе, буяніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шу́мно нареч., безл., в знач. сказ., прям., перен. шу́мна;

шу́мно льёт дождь шу́мна лье дождж;

на у́лице шу́мно на ву́ліцы шу́мна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́цаць і го́цкаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Шумна скакаць, падскокваць; падкідваць на руках.

Г. дзіця.

|| аднакр. го́цнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. го́цанне, -я, н. і го́цканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гракану́ць

‘стварыць грукат, шумна, з сілай ударыць; пагрукацца’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. гракану́ граканё́м
2-я ас. гракане́ш граканяце́
3-я ас. гракане́ гракану́ць
Прошлы час
м. гракану́ў гракану́лі
ж. гракану́ла
н. гракану́ла
Загадны лад
2-я ас. гракані́ гракані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час гракану́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

жвя́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Шумна прыцмокваючы, перажоўваць ежу; чвякаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клеката́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., кляко́ча; незак.

1. Ствараць клёкат, крычаць падобна некаторым птушкам.

На ліпе клякоча бусел.

2. Бурліць, шумна кіпець.

У трубах клекатала вада.

3. перан. Бурна праяўляцца (пра пачуцці).

На душы ў яго клекаталі гнеў і абурэнне.

|| наз. клеката́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закапце́лы, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты сажай; задымлены, закураны. Недалёка на сценцы мігае закапцелы чыгуначны ліхтар. Лынькоў. Закапцелы чайнік шумна Закіпае на цяпельцы. Зарыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)