штэ́йгер
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
штэ́йгер |
штэ́йгеры |
| Р. |
штэ́йгера |
штэ́йгераў |
| Д. |
штэ́йгеру |
штэ́йгерам |
| В. |
штэ́йгера |
штэ́йгераў |
| Т. |
штэ́йгерам |
штэ́йгерамі |
| М. |
штэ́йгеру |
штэ́йгерах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
штэ́йгер м., горн., уст. ште́йгер
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
штэ́йгер, ‑а, м.
Уст. Горны майстар, які загадвае руднымі работамі.
[Ням. Steiger.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ште́йгер горн. уст. штэ́йгер, -ра м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)