штэ́йгер

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. штэ́йгер штэ́йгеры
Р. штэ́йгера штэ́йгераў
Д. штэ́йгеру штэ́йгерам
В. штэ́йгера штэ́йгераў
Т. штэ́йгерам штэ́йгерамі
М. штэ́йгеру штэ́йгерах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

штэ́йгер м., горн., уст. ште́йгер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штэ́йгер, ‑а, м.

Уст. Горны майстар, які загадвае руднымі работамі.

[Ням. Steiger.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ште́йгер горн. уст. штэ́йгер, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sztygar

м. штэйгер

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)