шту́цар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
шту́цар |
шту́цары |
| Р. |
шту́цара |
шту́цараў |
| Д. |
шту́цару |
шту́царам |
| В. |
шту́цар |
шту́цары |
| Т. |
шту́царам |
шту́царамі |
| М. |
шту́цары |
шту́царах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
шту́цар м., воен., тех. шту́цер
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шту́цер в разн. знач. шту́цар, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)