шту́цар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шту́цар шту́цары
Р. шту́цара шту́цараў
Д. шту́цару шту́царам
В. шту́цар шту́цары
Т. шту́царам шту́царамі
М. шту́цары шту́царах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шту́цар м., воен., тех. шту́цер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шту́цар м (стрэльба - уст) Stútzbüchse f -, -n; Stútzen m -s, - (тс тэх)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шту́цер в разн. знач. шту́цар, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sztucer

м. штуцар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)