штурмаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Ваенны самалёт для атакі наземных цэлей з невялікай вышыні.

2. Лётчык такога самалёта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штурмаві́к

‘самалёт’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. штурмаві́к штурмавікі́
Р. штурмавіка́ штурмавіко́ў
Д. штурмавіку́ штурмавіка́м
В. штурмаві́к штурмавікі́
Т. штурмавіко́м штурмавіка́мі
М. штурмавіку́ штурмавіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

штурмаві́к

‘салдат’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. штурмаві́к штурмавікі́
Р. штурмавіка́ штурмавіко́ў
Д. штурмавіку́ штурмавіка́м
В. штурмавіка́ штурмавіко́ў
Т. штурмавіко́м штурмавіка́мі
М. штурмавіку́ штурмавіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

штурмаві́к, -ка́ м., в разн. знач. штурмови́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штурмаві́к, ‑а, м.

1. Тып ваеннага самалёта, прызначаны для знішчэння сіл праціўніка з невялікай вышыні. Амаль датыкаючыся верхавін.. дрэў, зноў прайшлі штурмавікі. Шамякін.

2. Салдат, які ўдзельнічае ў штурме. Моўчкі слухаюць іх [цымбалы] мужыкі, Рукі зброю намацваюць самі. Пагражаюць штурмавікі Паіграць на цымбалах штыкамі. Куляшоў.

3. Член нацысцкай ваенізаванай арганізацыі ў фашысцкай Германіі. Пад грушай маладой Рыдлёўкамі капалі немцы дол. Збіраліся хаваць штурмавіка Вільгельма Фішара. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штурмови́к​I воен., ав. штурмаві́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штурмови́к​II полит., уст. (член фашистских гитлеровских отрядов) штурмаві́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самалёт м. самолёт;

тра́нспартны с. — тра́нспортный самолёт;

спарты́ўны с. — спорти́вный самолёт;

вае́нны с. — вое́нный самолёт;

с.-знішча́льнік — самолёт-истреби́тель;

с.-бамбардзіро́ўшчык — самолёт-бомбардиро́вщик;

с.-штурмаві́к — самолёт-штурмови́к;

разве́двальны с. — разве́дывательный самолёт;

рэакты́ўны с. — реакти́вный самолёт;

с.-карэкціро́ўшчык — самолёт-корректиро́вщик;

с.-запра́ўшчык — самолёт-запра́вщик;

с. суправаджэ́ння — самолёт сопровожде́ния;

○ дыва́н-с. — фольк. ковёр-самолёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самолёт самалёт, -та м.;

тра́нспортный самолёт тра́нспартны самалёт;

спорти́вный самолёт спарты́ўны самалёт;

уче́бный самолёт вучэ́бны самалёт;

вое́нный самолёт вае́нны самалёт;

самолёт-истреби́тель самалёт-знішча́льнік;

самолёт-бомбардиро́вщик самалёт-бамбардзіро́ўшчык;

самолёт-штурмови́к самалёт-штурмаві́к;

разве́дывательный самолёт разве́двальны самалёт;

реакти́вный самолёт рэакты́ўны самалёт;

раке́тный самолёт раке́тны самалёт;

легкомото́рный самолёт лёгкамато́рны самалёт;

одноме́стный самолёт аднаме́сны самалёт;

многоме́стный самолёт мнагаме́сны (шматме́сны) самалёт;

самолёт-снаря́д самалёт-снара́д;

самолёт-корректиро́вщик самалёт-карэкціро́ўшчык;

самолёт-мише́нь самалёт-мішэ́нь;

самолёт сопровожде́ния самалёт суправаджэ́ння;

◊

ковёр-самолёт фольк. дыва́н-самалёт, кілі́м-самалёт.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)