штуко́ўка

‘дзеянне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. штуко́ўка
Р. штуко́ўкі
Д. штуко́ўцы
В. штуко́ўку
Т. штуко́ўкай
штуко́ўкаю
М. штуко́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

штуко́ўка

‘заштукаванае месца’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. штуко́ўка штуко́ўкі
Р. штуко́ўкі штуко́вак
Д. штуко́ўцы штуко́ўкам
В. штуко́ўку штуко́ўкі
Т. штуко́ўкай
штуко́ўкаю		 штуко́ўкамі
М. штуко́ўцы штуко́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

штуко́ўка ж., порт. штуко́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штуко́ўка, ‑і, ДМ ‑коўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. штукаваць.

2. Р мн. ‑ковак. Заштукаванае месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штукава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; незак., што.

1. Забіваючы, закладаючы, закрываць наглуха.

Ш. прабоіны.

2. Цыраваць, сшываць нябачным швом (спец.).

Ш. шоўк.

3. перан. і без дап. Выдумляць, майстраваць, вынаходзіць.

Што ты тут узяўся ш.?

|| зак. заштукава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны (да 1 і 2 знач.).

|| наз. штуко́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. і штукава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штуко́вка ж., портн.

1. (действие) штукава́нне, -ння ср., штуко́ўка, -кі ж.;

2. (заштукованное место) штуко́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)