штрэ́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. штрэ́к штрэ́кі
Р. штрэ́ка штрэ́каў
Д. штрэ́ку штрэ́кам
В. штрэ́к штрэ́кі
Т. штрэ́кам штрэ́камі
М. штрэ́ку штрэ́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

штрэк, -а, мн. -і, -аў, м.

Гарызантальная падземная горная выпрацоўка, якая не мае непасрэднага выхаду на паверхню.

|| прым. штрэ́кавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штрэк м., горн. штрек

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штрэк, ‑а, м.

Спец. Гарызантальная падземная горная выпрацоўка, накіраваная па лініі пласта карыснага выкапня і не мае прамога выхаду на паверхню. Транспарцёры падвозяць здабытую соль з бакавых штрэкаў на падземны руднічны двор і паднімаюць на паверхню. В. Вольскі.

[Ад ням. Strecke.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штрек горн. штрэк, род. штрэ́ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збо́ечны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да збойкі. Збоечны штрэк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)