штрэ́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. штрэ́к штрэ́кі
Р. штрэ́ка штрэ́каў
Д. штрэ́ку штрэ́кам
В. штрэ́к штрэ́кі
Т. штрэ́кам штрэ́камі
М. штрэ́ку штрэ́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

штрэк, -а, мн. -і, -аў, м.

Гарызантальная падземная горная выпрацоўка, якая не мае непасрэднага выхаду на паверхню.

|| прым. штрэ́кавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штрэк м., горн. штрек

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штрэк

т. 17, с. 473

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

штрэк, ‑а, м.

Спец. Гарызантальная падземная горная выпрацоўка, накіраваная па лініі пласта карыснага выкапня і не мае прамога выхаду на паверхню. Транспарцёры падвозяць здабытую соль з бакавых штрэкаў на падземны руднічны двор і паднімаюць на паверхню. В. Вольскі.

[Ад ням. Strecke.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штрэк м горн Strécke f -, -n, Schlag m -(e)s, Schläge;

прахо́дка штрэка Stréckenvortrieb m -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

штрек горн. штрэк, род. штрэ́ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збо́ечны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да збойкі. Збоечны штрэк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ábbaustrecke

f -, -n горн. вы́емачны штрэк

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

chodnik

м.

1. тратуар; ходнік;

2. палавік;

3. штрэк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)