штрыхава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. штрыхава́ны штрыхава́ная штрыхава́нае штрыхава́ныя
Р. штрыхава́нага штрыхава́най
штрыхава́нае		 штрыхава́нага штрыхава́ных
Д. штрыхава́наму штрыхава́най штрыхава́наму штрыхава́ным
В. штрыхава́ны (неадуш.)
штрыхава́нага (адуш.)		 штрыхава́ную штрыхава́нае штрыхава́ныя (неадуш.)
штрыхава́ных (адуш.)
Т. штрыхава́ным штрыхава́най
штрыхава́наю		 штрыхава́ным штрыхава́нымі
М. штрыхава́ным штрыхава́най штрыхава́ным штрыхава́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

штрыхава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. штрыхава́ны штрыхава́ная штрыхава́нае штрыхава́ныя
Р. штрыхава́нага штрыхава́най
штрыхава́нае		 штрыхава́нага штрыхава́ных
Д. штрыхава́наму штрыхава́най штрыхава́наму штрыхава́ным
В. штрыхава́ны (неадуш.)
штрыхава́нага (адуш.)		 штрыхава́ную штрыхава́нае штрыхава́ныя (неадуш.)
штрыхава́ных (адуш.)
Т. штрыхава́ным штрыхава́най
штрыхава́наю		 штрыхава́ным штрыхава́нымі
М. штрыхава́ным штрыхава́най штрыхава́ным штрыхава́ных

Кароткая форма: штрыхава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

штрыхава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. штрыхава́ны штрыхава́ная штрыхава́нае штрыхава́ныя
Р. штрыхава́нага штрыхава́най
штрыхава́нае		 штрыхава́нага штрыхава́ных
Д. штрыхава́наму штрыхава́най штрыхава́наму штрыхава́ным
В. штрыхава́ны (неадуш.)
штрыхава́нага (адуш.)		 штрыхава́ную штрыхава́нае штрыхава́ныя (неадуш.)
штрыхава́ных (адуш.)
Т. штрыхава́ным штрыхава́най
штрыхава́наю		 штрыхава́ным штрыхава́нымі
М. штрыхава́ным штрыхава́най штрыхава́ным штрыхава́ных

Кароткая форма: штрыхава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

культу́ра, ‑ы, ж.

1. толькі адз. Сукупнасць дасягненняў грамадства ў вытворчым, грамадскім і культурным жыцці. Матэрыяльная культура. Духоўная культура. Агульначалавечая культура. Гісторыя культуры.

2. Узровень такіх дасягненняў у пэўную эпоху ў якога‑н. народа або класа. Сацыялістычная культура. Культура Старажытнага Рыма. // Спец. Агульнасць археалагічных помнікаў пэўнай эпохі ў развіцці першабытнага грамадства. Культура штрыхаванай керамікі.

3. толькі адз. Ступень, ўзровень развіцця якой‑н. асобнай галіны гаспадарчай, духоўнай або разумовай дзейнасці. Культура мовы. Культура земляробства. Культура вытворчасці. // Сукупнасць умоў, неабходных для жыцця адукаванага чалавека. Культура быту.

4. толькі адз. Адукаванасць, культурнасць, выхаванасць. Чалавек высокай культуры.

5. толькі адз. Развядзенне, вырошчванне якой‑н. расліны; культываванне. Культура бульбы. Культура пшаніцы. // Апрацоўка. Культура глебы.

6. Расліна, якая разводзіцца, вырошчваецца. Кармавыя культуры. Тэхнічныя культуры.

7. Мікраарганізмы (бактэрыі, дрожджы, некаторыя грыбы), вырашчаныя ў пажыўным асяроддзі. Культура стрэптакокаў.

•••

Фізічная культура — усебаковае ўдасканаленне і ўмацаванне чалавечага цела шляхам фізічных практыкаванняў, захоўвання правільнага рэжыму.

[Лац. cultura.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)