штры́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

Тасьма, якая прышываецца знізу да калашыны штаноў і ахоплівае ступню знізу.

|| прым. штры́пачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штры́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. штры́пка штры́пкі
Р. штры́пкі штры́пак
Д. штры́пцы штры́пкам
В. штры́пку штры́пкі
Т. штры́пкай
штры́пкаю		 штры́пкамі
М. штры́пцы штры́пках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

штры́пка ж. штри́пка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штры́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Кавалак тасьмы, які прышываецца знізу да калашыны штаноў і працягваецца пад ступню ці абутак. [Юстын:] — На адной назе ў яго [памешчыка] чаравік жоўты, а другая — басанож, і толькі белая штрыпка ад штаноў матляецца... Стаховіч.

[Ням. Strippe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штри́пка штры́пка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)