штры́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

Тасьма, якая прышываецца знізу да калашыны штаноў і ахоплівае ступню знізу.

|| прым. штры́пачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штры́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. штры́пка штры́пкі
Р. штры́пкі штры́пак
Д. штры́пцы штры́пкам
В. штры́пку штры́пкі
Т. штры́пкай
штры́пкаю		 штры́пкамі
М. штры́пцы штры́пках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

штры́пка ж. штри́пка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штры́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Кавалак тасьмы, які прышываецца знізу да калашыны штаноў і працягваецца пад ступню ці абутак. [Юстын:] — На адной назе ў яго [памешчыка] чаравік жоўты, а другая — басанож, і толькі белая штрыпка ад штаноў матляецца... Стаховіч.

[Ням. Strippe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штры́пка ж (кавалак тасьмы) Stríppe f -, -n, Steg m -(e)s, -e;

штаны́ са штры́пкамі Stéghose f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

штри́пка штры́пка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Stríppe

f -, -n

1) штры́пка

2) пятля́; ву́шка

3) вяро́вачка

j-n an der ~ háben — разм. трыма́ць каго́-н. у сваі́х рука́х; падпара́дкаваць каго́-н. сабе́ [сваёй во́лі]

4) разм. тэлефо́нны про́вад

dáuernd an der ~ hängen* — гадзі́намі вісе́ць на тэлефо́не

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)