шта́пель, -ю, м.

Тканіна са штучнага валакна, блізкага па даўжыні да баваўнянага або шарсцянога валакна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шта́пель

‘тканіна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. шта́пель
Р. шта́пелю
Д. шта́пелю
В. шта́пель
Т. шта́пелем
М. шта́пелі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шта́пель

‘завіток у руне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шта́пель шта́пелі
Р. шта́пеля шта́пеляў
Д. шта́пелю шта́пелям
В. шта́пель шта́пелі
Т. шта́пелем шта́пелямі
М. шта́пелі шта́пелях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шта́пель, -лю м., текст. шта́пель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шта́пель текст. шта́пель, -лю м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шта́пель, ‑я і ‑ю, м.

1. ‑я. Спец. Асобны завіток у руне, які складаецца з пучка аднолькава закручаных валасоў.

2. ‑ю. Нядоўгае штучнае валакно, прызначанае для вырабу пражы; пража, вырабленая з такога валакна.

3. ‑ю. Тканіна, вырабленая з такой пражы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)