шру́бавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шру́бавы шру́бавая шру́бавае шру́бавыя
Р. шру́бавага шру́бавай
шру́бавае		 шру́бавага шру́бавых
Д. шру́баваму шру́бавай шру́баваму шру́бавым
В. шру́бавы (неадуш.)
шру́бавага (адуш.)		 шру́бавую шру́бавае шру́бавыя (неадуш.)
шру́бавых (адуш.)
Т. шру́бавым шру́бавай
шру́баваю		 шру́бавым шру́бавымі
М. шру́бавым шру́бавай шру́бавым шру́бавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шру́бавы (снабжённый винтом) винтово́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шру́бавы, ‑ая, ‑ае.

1. Забяспечаны шрубай.

2. Які мае форму шрубы; спіральны. Шрубавая нарэзка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шру́ба, -ы, мн. -ы, шруб, ж.

Шпень са спіральнай нарэзкай.

Галоўка шрубы.

|| памянш. шру́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.

|| прым. шру́бавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шуру́пный шру́бны, шру́бавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

винтово́й техн.

1. шру́бавы;

2. вінтавы́; см. винт​I;

3. (спиральный) спіра́льны; (витой) ві́ты;

винтовая ле́стница ві́тая ле́свіца, ві́тыя ўсхо́ды.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)