шпіг, -у, м. (разм.).

Прасоленае падскурнае свіное сала.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шпі́г

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. шпі́г
Р. шпі́гу
Д. шпі́гу
В. шпі́г
Т. шпі́гам
М. шпі́гу

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шпіг, ‑у, м.

Разм. Прасоленае падскурнае свіное сала (у кавалках). У Віктара засталіся тры сухары і невялікі шкуматок шпігу. Навуменка.

[Польск. szpik ад ням. Speck.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)