шпа́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
шпа́цыя |
шпа́цыі |
| Р. |
шпа́цыі |
шпа́цый |
| Д. |
шпа́цыі |
шпа́цыям |
| В. |
шпа́цыю |
шпа́цыі |
| Т. |
шпа́цыяй шпа́цыяю |
шпа́цыямі |
| М. |
шпа́цыі |
шпа́цыях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шпа́цыя, ‑і, ж.
1. У друкарскай справе — металічны брусочак, які прымяняецца пры ручным наборы для запаўнення прабелаў паміж словамі, для павелічэння адлегласці паміж словамі, утварэння абзаца і пад.
2. У суднабудаванні — адлегласць паміж суседнімі бэлькамі набору корпуса судна.
[Ад лац. spatium — прастора, прамежак.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шпа́ция тип. шпа́цыя, -цыі ж.;
разби́ть на шпа́ции разбі́ць на шпа́цыі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)