шпа́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шпа́цыя шпа́цыі
Р. шпа́цыі шпа́цый
Д. шпа́цыі шпа́цыям
В. шпа́цыю шпа́цыі
Т. шпа́цыяй
шпа́цыяю		 шпа́цыямі
М. шпа́цыі шпа́цыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шпа́цыя ж., тип. шпа́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Шпацыя (палігр.) 7/349; 8/530

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

шпа́цыя, ‑і, ж.

1. У друкарскай справе — металічны брусочак, які прымяняецца пры ручным наборы для запаўнення прабелаў паміж словамі, для павелічэння адлегласці паміж словамі, утварэння абзаца і пад.

2. У суднабудаванні — адлегласць паміж суседнімі бэлькамі набору корпуса судна.

[Ад лац. spatium — прастора, прамежак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпа́цыя

(лац. spatium = прастора, прамежак)

1) металічны брусочак, які прымяняецца ў друкарскай справе пры ручным наборы для запаўнення прабелаў паміж словамі, утварэння абзацаў і інш.;

2) адлегласць паміж двума шпангоўтамі на судне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шпа́ция тип. шпа́цыя, -цыі ж.;

разби́ть на шпа́ции разбі́ць на шпа́цыі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

spacja

ж. друк.

1. шпацыя; матэрыял для прабелаў;

2. разрадка; разрэджаны друк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)