шпа́ндыр

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шпа́ндыр шпа́ндыры
Р. шпа́ндыра шпа́ндыраў
Д. шпа́ндыру шпа́ндырам
В. шпа́ндыр шпа́ндыры
Т. шпа́ндырам шпа́ндырамі
М. шпа́ндыры шпа́ндырах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шпа́ндыр м., сапож. шпа́ндырь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпа́ндыр, ‑а, м.

Спец. Рэмень, якім шавец прымацоўвае сваю работу да нагі.

[Ад ням. Spannriemen.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпа́ндырь сапожн. шпа́ндыр, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Прышпіндэ́рыць ’прышыць’ (нясвіж., Жд. 1). Хутчэй за ўсё з рус. пришпандорить ’моцна прырабіць, прымацаваць; моцна і акуратна прышыць’, якое да шпандыр ’шавецкае прыстасаванне’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)