шлё́п
выклічнік
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шлёп межд., разг. шлёп, плясь, ляп.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шлёп межд., в знач. сказ., разг. шлёп
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шлёп, выкл. у знач. вык.
Разм. Ужываецца паводле знач. дзеясл. шлёпаць — шлёпнуць і шлёпацца — шлёпнуцца. Бывала, калі на шляху яму [Несцеру] пападалася лужына, ён яе не абыходзіў, а шлёп, шлёп — і ўсё! Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ляп межд., в знач. сказ. хлоп, шлёп, ляп;
падбе́г і л. па спі́не — подбежа́л и хлоп (шлёп) по спине́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чмяк межд., в знач. сказ., разг. шмяк, шлёп; бряк
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
плясь межд., в знач. сказ.
1. хлоп, шлёп;
2. хлоп;
3. разг. шлёп, плюх;
1-3 см. пля́снуць 1, 3, 4
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Пацелю́паць, пацялюпаць ’папаласкаць’ (добр., Мат. Гом.). Прыйшлі, відаць, з рус. (паўд., зах.) телепаться ’матляцца, звісаць’ ці з укр. потелепати ’патрэсці’, потелепатися Сцягнуцца, пайсці куды-небудзь’, якія Фасмер (4, 38–39) тлумачыць гукаперайманнем, звязваючы са шлёп, шлёпаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
плюх межд., в знач. сказ., прост.
1. бух;
2. шлёп, плюх;
1, 2 см. плю́хнуць 1, 4;
3. булты́х; см. плю́хнуцца 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ляп! — у значэнні ’ляпнуць’ (ТСБМ), выклічнік, які перадае ’стук, удар’ (Нас.), ляп‑ляп (зубамі) ’тс’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Укр. ляп! ’шлёп! хлоп!’, рус. смал., цвяр. ляп! — у значэнні ’ўдарыць, ударыцца’, ’трашчаць (аб марозе)’. Ст.-рус. ляпь, ст.-чэш. lap ’хутка, не думаючы’, польск. lapie ’тс’. Гукапераймальнае, як і незалежна ўтвораныя гукапераймальныя: літ. lap(t)! — аб цяжкім ступанні, аб гуку пры падзенні, аб хуткім хватанні, алб. lʼap ’хлябтаць’, арм. lapʼem ’лізаць’, ням. lappen ’тс’, ’хлябтаць’, франц. laper ’тс’ (Бернекер, 1, 690; Праабражэнскі, 1, 499; Фасмер, 2, 552; Махэк₂, 320).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)