Шко́льны
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
| м. |
| Н. |
Шко́льны |
| Р. |
Шко́льнага |
| Д. |
Шко́льнаму |
| В. |
Шко́льны |
| Т. |
Шко́льным |
| М. |
Шко́льным |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
шко́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
шко́льны |
шко́льная |
шко́льнае |
шко́льныя |
| Р. |
шко́льнага |
шко́льнай
шко́льнае |
шко́льнага |
шко́льных |
| Д. |
шко́льнаму |
шко́льнай |
шко́льнаму |
шко́льным |
| В. |
шко́льны (неадуш.)
шко́льнага (адуш.) |
шко́льную |
шко́льнае |
шко́льныя (неадуш.)
шко́льных (адуш.) |
| Т. |
шко́льным |
шко́льнай
шко́льнаю |
шко́льным |
шко́льнымі |
| М. |
шко́льным |
шко́льнай |
шко́льным |
шко́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
шко́льны в разн. знач. шко́льный;
ш. наста́ўнік — шко́льный учи́тель;
ш. рабо́тнік — шко́льный рабо́тник;
дзіця́ ~нага ўзро́сту — ребёнок шко́льного во́зраста;
◊ са ~най ла́ўкі — со шко́льной скамьи́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шко́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да школы (у 1, 2 знач.). Школьны будынак. Школьны двор. Школьная сістэма ацэнкі ведаў. // Які абслугоўвае школу, працуе ў школе. Школьныя настаўнікі. Школьны ўрач. Школьная бібліятэка.
2. Звязаны з навучаннем у школе, знаходжаннем у школе. Школьныя прыналежнасць. Школьная форма. Школьны ўзрост. Школьныя гады. Школьны таварыш. Школьныя канікулы. □ Маленства! Ты гарыш агнём начлежным, Ты школьным заліваешся званком. Панчанка.
3. Праведзены, выкананы ў школе, школьнікамі, сярод школьнікаў. Школьная насценгазета. □ Перадавалі аб усім: .. на колькі працэнтаў выканала дзённае заданне брыгада цесляроў, хто з вучняў перамог у школьных лыжных спаборніцтвах. Шамякін. // Які складаецца са школьнікаў, створаны школьнікамі (звычайна адной школы). Школьны хор. Школьная самадзейнасць. Школьная каманда гімнастаў. // Прызначаны для школьнікаў; разлічаны на школьнікаў. Школьны лекторый.
4. перан. Несамастойны, вучнёўскі, не падмацаваны жыццёвым вопытам. Школьныя разважанні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шко́ла, -ы, мн. -ы, школ, ж.
1. Навучальная ўстанова (пераважна пра пачатковую або сярэднюю).
Хадзіць у школу.
Будынак школы.
Вясковая ш.
Рамесная ш.
Ш. інтэрнат.
Вышэйшая ш. (пра вышэйшыя навучальныя ўстановы).
2. перан. Вывучка, дасягнуты ў чым-н. вопыт, а таксама тое, што дае такую вывучку, вопыт.
Ш. жыцця.
Прайсці армейскую школу.
3. Напрамак у галіне навукі, майстэрства і пад.
Жыновічаўская ш. цымбалістаў.
Стварыць сваю школу ў навуцы.
|| прым. шко́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шко́льный в разн. знач. шко́льны;
шко́льный учи́тель шко́льны наста́ўнік;
шко́льный рабо́тник шко́льны рабо́тнік;
ребёнок шко́льного во́зраста дзіця́ шко́льнага ўзро́сту.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пена́л, -а, мн. -ы, -аў, м.
Падоўжаная скрыначка для ручак, алоўкаў, гумак і пад.
Школьны п.
|| прым. пена́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
па́рта, -ы, ДМ -рце, мн. -ы, парт, ж.
Школьны стол з нахільнай дошкай, злучаны з лаўкай.
Сесці за парту (таксама перан.: пачаць вучыцца).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
выхава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Той, хто выхоўвае або выхаваў каго-н.
Школьны в.
|| ж. выхава́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. выхава́льніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дзылі́нкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Званіць, дзынкаць. Дзылінкаў школьны званок.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)